Czy przerwę między zębami można usunąć tylko przy użyciu aparatu ortodontycznego?

Przerwy między zębami są dość powszechną wadą zgryzu. Najbardziej niepożądaną i oszpecającą luką międzyzębową jest diastema, czyli odstęp pomiędzy górnymi jedynkami. Nie zawsze konieczna jest korekta ustawienia zębów. Dowiedz się, kiedy należy zniwelować diastemę z przyczyn zdrowotnych, a kiedy z powodów estetycznych. Poznaj dostępne metody usuwania luk między zębami – od licówek po aparat ortodontyczny.

Diastema jest trudnym do ukrycia defektem estetycznym. Jednak istnieją też znacznie poważniejsze powody, aby pozbyć się odstępu pomiędzy siekaczami. 

Kiedy i dlaczego trzeba zniwelować szparę między jedynkami?

Diastema staje się wadą zgryzu, gdy odstęp pomiędzy siekaczami jest większy niż 2 mm. Jeżeli odstęp pomiędzy Twoimi zębami (lub zębami Twojego dziecka) jest znaczny, udaj się do specjalisty. Ortodonta dokona precyzyjnych pomiarów i oceni, czy konieczne jest leczenie.

Szczegóły wyjaśnia ekspert z hurtowni medycznej Limedic: – Choć odstępy między zębami nie wydają się mieć specjalnego wpływu na zdrowie, to prawda jest nieco inna. I rzeczywiście: niewielka diastema nie rzutuje negatywnie na inne funkcje organizmu. Jeżeli jednak odstęp ma kilka milimetrów, to może prowadzić do zaburzeń funkcjonowania aparatu mowy. Najczęściej występującym objawem jest seplenienie (sygmatyzm). Może też powodować poważne wady zgryzu, które skutkują problemami z żuciem oraz chorobami przyzębia. Ingerencja lecznicza pozwala uniknąć pogłębiania się wspomnianych problemów. Równie ważne jest poczucie komfortu i swobodnego prowadzenia konwersacji: możliwość cieszenia się pięknym uśmiechem jest kluczowa dla udanego życia towarzyskiego i zawodowego.

Jakie są przyczyny powstawania szpar między zębami?

Wyróżnia się trzy rodzaje diastem: prawdziwe, rzekome i fizjologiczne. Diastema fizjologiczna powstaje w czasie rozwoju uzębienia u dzieci. Najczęściej nie wymaga leczenia – zanika w trakcie rozwoju osobniczego młodego człowieka (po wyrżnięciu się siekaczy bocznych). Przyczyną diastemy rzekomej jest hipodoncja (brak lub nienaturalnie małe rozmiary górnych siekaczy bocznych) lub hiperdoncja (nadmiarowe zęby – w pełni rozwinięte, niewyrżnięte lub nawet pozostawione zęby mleczne). Z kolei diastema prawdziwa powstaje na skutek zbyt niskiego przyczepu lub przerostu wędzidełka wargi górnej.

Jeżeli chodzi o sam wygląd odstępu, to można wyróżnić diastemę równoległą (siekacze są ustawione prosto i rozsunięte), zbieżną (jedynki zbliżają się do siebie wierzchołkami, a ich korzenie są rozsunięte) i rozbieżną (jedynki są zbliżone korzeniami, a wierzchołki mają rozsunięte).

Jak leczyć diastemę?

Sposób leczenia diastemy jest uzależniony od wielkości odstępu między zębami i od przyczyny, która doprowadziła do jego powstania:

• zastosowanie licówek – odpowiednio dobrane licówki są bardzo dobrym sposobem niwelowania niewielkiego odstępu pomiędzy jedynkami – najlepsze efekty daje przy diastemie równoległej,
• zamykanie diastem wypełnieniami kompozytowymi – atrakcyjnym cenowo i szybkim sposobem zamykania diastem jest zastosowanie rozbudowy koron siekaczy przy użyciu wypełnień kompozytowych, np. przy użyciu światłoutwardzalnego wypełnienia Gradia Direct w wariancie Anterior – wszystkie potrzebne zabiegi można wykonać w czasie jednej wizyty w gabinecie stomatologicznym,
• podcięcie wędzidełka górnej wargi – zabieg można wykonać po wyrżnięciu się stałych kłów: przy wyjątkowo rozrośniętym wędzidełku niekiedy zachodzi konieczność usunięcia go w całości – zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, przy użyciu lasera,
• stały aparat ortodontyczny – jest stosowany przede wszystkim w przypadku diastemy prawdziwej, lecz także przy diastemie rzekomej po usunięciu nadmiarowych zębów, odtworzeniu ubytków (korony, implanty) w uzębieniu lub poszerzeniu i podwyższeniu dwójek w przypadku ich niedostatecznego rozwinięcia – stały aparat ortodontyczny jest też konieczny w przypadku diastemy zbieżnej,
• ruchomy aparat ortodontyczny – jego użycie daje dobre efekty w przypadku diastemy rozbieżnej.

Przedstawione w artykule informacje mają charakter poglądowy. Każdy przypadek diastemy jest indywidualny, a decyzję w sprawie jej leczenia powinien podjąć specjalista – lekarz stomatolog lub ortodonta.