Na czym polega zjawisko współuzależnienia od alkoholu?

Alkoholizm, podobnie jak inne nałogi, nie stanowi problemu wyłącznie dla osoby uzależnionej. Cierpią także jej bliscy – małżonkowie, partnerzy, dzieci, rodzice. Czasem do tego stopnia, że mówić należy o współuzależnieniu. Przyjrzyjmy się więc bliżej temu zjawisku, konsekwencjom, jakie ze sobą niesie, oraz temu, jak można pomóc osobom współuzależnionym.

Czym jest współuzależnienie?

Współuzależnienie polega na nieświadomym przejęciu odpowiedzialności za osobę uzależnioną i za jej chorobę. Wynika z chęci niesienia pomocy, ale nie ułatwia niestety uwolnienia się od alkoholizmu, a wręcz przeciwnie – może nawet umacniać nałóg. Prowadzi przy tym do podporządkowania swojego życia osobie chorej, z czym wiąże się coraz większy stres i cierpienie. Co najgorsze, osoby współuzależnione często nie zdają sobie sprawy z sytuacji, w jakiej się znalazły, i próbują racjonalizować sobie wszystko stwierdzeniem, że po prostu udzielają wsparcia komuś, kto tak bardzo go potrzebuje.

Przeczytaj również: Gdzie szukać pomocy, gdy ma się problem z alkoholem?

– Współuzależnienie stanowi zatem formę zaburzonej adaptacji do trudnych okoliczności poprzez utrwalenie specyficznych wzorców zachowań, które rozwijają się w relacji z osobą uzależnioną – tłumaczy przedstawiciel ośrodka leczenia uzależnień Primum Vivere.

Zachowania te nasilają się z czasem i stają coraz bardziej destrukcyjne. Prowadzą do pogorszenia stanu zdrowia i obniżenia sprawności funkcjonowania psychospołecznego, choć przecież osoba współuzależniona, w odróżnieniu od alkoholika, nie musi sięgać po żadną używkę. Będzie za to starała się ukryć przed innymi problem alkoholowy osoby bliskiej, jak również wynikające z niego konsekwencje.

Jak wyleczyć współuzależnienie?

Osoby współuzależnione, podobnie jak alkoholicy, mogą wrócić do zdrowia i do psychicznej równowagi z pomocą terapii prowadzonej w ośrodku leczenia uzależnień. Podobnie też jak ma to miejsce w przypadku alkoholików i innych nałogowców, podstawę leczenia stanowić musi uświadomienie sobie swojego problemu. Współuzależniony powinien jak najszybciej pogodzić się z tym, że za nałóg osoby bliskiej nie jest odpowiedzialny, a co więcej – może nie mieć na niego żadnego wpływu. Kluczowe jest więc nabycie umiejętności stawiania granic i skupiania się na własnym życiu. Oczywiście najlepiej byłoby, gdyby alkoholik i osoba współuzależniona jednocześnie rozpoczęły terapię, nie zawsze jednak będzie to możliwe.