Rodzaje urządzeń do biologii molekularnej 

Biologia molekularna to nauka zajmująca się badaniem struktury, funkcji i interakcji między cząstkami biologicznymi na poziomie molekularnym. W ostatnich dekadach, rozwój technik i urządzeń do badań biologii molekularnej pozwolił na osiągnięcie nowych poziomów zrozumienia procesów biologicznych, prowadząc do postępu w medycynie, genetyce czy biotechnologii. W poniższym artykule omówimy niektóre z podstawowych urządzeń wykorzystywanych w laboratoriach biologii molekularnej.

Spektrofotometr

Spektrofotometr to kluczowe urządzenie do biologii molekularnej, które mierzy ilość światła absorbującego przez substancję chemiczną. W biologii molekularnej, spektrofotometria jest często stosowana do analizy ilościowej substancji takich jak DNA, RNA czy białka. Istnieją różne rodzaje spektrofotometrów, takie jak spektrofotometr UV-vis, która mierzy absorbancję światła ultrafioletowego i widzialnego czy spektrofotometr fluorescencyjny, który pozwala na wykrywanie fluorescencji emitowanej przez próbkę.

Elektroforeza żelowa

Elektroforeza żelowa to technika rozdzielania cząsteczek na podstawie ich ładunku, wielkości i kształtu. W biologii molekularnej jest stosowana do analizowania DNA, RNA oraz białek. W czasie elektroforezy, próbki są nanoszone na żel (zwykle z agarozą lub poliakrylamidem) i rozmieszczane w specjalnym aparacie elektroforetycznym. Prąd elektryczny powoduje, że cząsteczki poruszają się przez żel w kierunku elektrod. Na podstawie szybkości migracji można ocenić wielkość i ładunek badanych cząsteczek. Cechy elektroforetyczne różnych cząsteczek mogą być istotne dla naukowców, np. w wykrywaniu mutacji genetycznych, analizie ekspresji genów czy badaniu interakcji białek.

Amplifikacja DNA - termocykler

Amplifikacja DNA to proces tworzenia wielu kopii konkretnego fragmentu DNA z jednej próbki. W biologii molekularnej najbardziej znaną metodą amplifikacji jest reakcja łańcuchowa polimerazy (PCR), która odbywa się w termocyklerze. Termocykler pozwala na kontrolowanie temperatury próbki w precyzyjny sposób, co jest kluczowe dla zachodzenia reakcji PCR.

Próbkę DNA poddaje się serii cykli temperaturowych, których celem jest rozerwanie nici DNA, przyłączanie starterów (krótkich sekwencji DNA komplementarnych do badanego fragmentu) oraz elongacja nowej nici DNA. Proces ten prowadzi do gwałtownego wzrostu ilości badanego fragmentu DNA, co ułatwia jego dalszą analizę lub zastosowanie w innych eksperymentach.